Eén van de goede doelen waar per boek €1,= aan wordt gedoneerd is Warchild. Als wielrenner van Gaul! Cycling for Warchild ben ik mij bewust van het verschil dat gerichte aandacht voor een kind uit een oorlogsgebied maakt. Als schrijver en tekenaar van De avonturen van Pippie, Pappie en Poppie bezochten wij net voor de zomervakantie Interschool in Ter Apel. Een excellente school waar kinderen uit brandhaarden van over de hele wereld een veilige plek vinden. Een plek om weer te lachen, te spelen en zich te ontwikkelen. Deze unieke school heeft 100 boeken cadeau gekregen. Met de toezegging om de boeken persoonlijk te komen signeren.
Warm en kleurrijk onthaal
Met een flinke doos boeken onder mijn arm wandelen Joost en ik met de zon in de rug het terrein op van het AZC Ter Apel. We komen niet ver …
“Waar gaat u naartoe?”
“Naar Interschool, om voor te lezen, te tekenen en boeken te signeren!?”
“Voor de veiligheid vragen wij u zich wel eerst aan te melden en in te schrijven.”
Een paar minuten later bellen we aan bij Interschool en worden daar hartelijk ontvangen. Werkelijk iedereen weet van onze komst en helpt mee om ons bezoek voor zowel ons als voor de kinderen tot een feest te maken. We beginnen in de groene klas. Ik ben verrast wanneer één van de meisjes mij een boekwerk geeft van allemaal zelf ingekleurde voorzijdes van het boek. Mét zelf bedachte verhalen.
Ieder kind kan tekenen
De juf geeft mij een lijst met alle kindernamen. Achterin de klas signeer ik één voor één de boeken en zet er iets persoonlijks in. Ondertussen geniet ik van het tekenspel dat Joost met de klas opstart. “Wie denkt dat ie niet kan tekenen?” Meerdere vingers gaan omhoog. “Zal ik jullie leren hoe je allemaal je eigen kabouter Poppie kunt tekenen?”, vervolgt meester Joost. Hij volgt het stappenplan dat je in de Blog van 7mei terug kunt lezen. Binnen 5 minuten kijken 13 paar stralende kinderogen vol trots op elkaars papier: iedereen kan kabouter Poppie tekenen! Met tranen in mijn ogen signeer ik het laatste boek. Wat ‘n dankbaar werk! Voor kleurrijke kinderen die gevlucht zijn voor gruwelijkheden die mijn fantasie voorbij gaan.
Op de parkeerplaats stappen Joost en ik met een enorme glimlach in de auto. We hebben beloofd om binnen een half jaar terug te komen. Voor de kinderen, hun geweldige meesters en juffen én zeker ook voor onszelf!